1. Dlbet F (2008). Göç, William Outhwaite (ed), Modern Toplumsal Düşünce Sözlüğü, (Çev: Melih Pekdemir). İstanbul: İletişim Yayınları.
  2. Yazgan, Pınar, (2010). Danimarka’daki Türkiye Kökenli Göçmenlerin Aidiyet ve Kimlikleri. Sakarya: Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  3. Gelekçi, Cahit & Köse, Ali, (2011). Misafir İşçilikten Etnik Azınlığa: Belçika’daki Türkler. Ankara: Phoenix Yayınevi.
  4. Gezgin, Mehmet F., (1994). İş gücü Göçü ve Avusturya’daki Türk İşçileri. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.
  5. Yalçın, Cemal, (2004). Göç Sosyolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.
  6. Castles, Steven. & Miller, Mark. J. (2008). Göçler Çağı: Modern Dünyada Uluslararası Göç Hareketleri. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  7. Bakırtaş, Tahsin & Kandemir, Orhan, (2010). Gelişmekte Olan Ülkeler ve Beyin Göçü: Türkiye Örneği. Kastamonu Eğitim Dergisi. Cilt:18 No:3, pp.: 961-974
  8. Erder, Sema, (2008). Düzensiz Göç, Göçmen Korkusu ve Çelişen Tepkiler. İstanbul: Kitap Yayınevi, pp.:41-54.
  9. Yılmaz, Fatma, (2008). Avrupa’da Irkçılık ve Yabancı Düşmanlığı, USAK Yayınları,
  10. Güllüpınar, Fuat (2012). Göç Olgusunun Ekonomi-Politiği ve Uluslararası Göç Kuramları Üzerine Bir Değerlendirme. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi. (4): 53-85.
  11. İçduygu, Ahmet, (2008). Türkiye’de Uluslararası Göçün Siyasal Arkaplanı: Küreselleşsen Dünyada Ulus-Devletin İnşa Etmek ve Korumak. İstanbul: Kitap Yayınevi.
  12. Canatan, Kadir, (2009). Avrupa Toplumlarında Çok Kültürcülük: Sosyolojik Bir Yaklaşım. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 2 (6).
  13. Öztürk, Meltem, (2011). Avrupa Birliği Göç Politikaları: Almanya’daki Türk Göçleri. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  14. Yarma, Zübeyda (2006). Avrupa Ülkelerindeki Türk Kökenli Milletvekillerinin Siyasal Kimlik ve Elit Oluşumu: Almanya Örneği. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul: Kocaeli. Yayınları.
  15. Heckman, Friedrich (1997). Göçmenlerin Almanya’da Ulusal Kimliği ve Entegrasyonu. Körber-Stiftung Hamburg Türk-Alman Sempozyumu, pp.:279-284.
  16. Güvenç, Bozkurt, (1974). İnsan ve Kültür. İstanbul: Remzi Kitabevi.
  17. Panikos, Panayi (1999). Outsiders: A History of European Minorities, Continuum International Publishing.
  18. Giddens, Anthony, (2008). Sosyoloji. (Çev. Cemal Güzel). Ankara: Kırmızı Yayınları.
  19. Chomsky, Noam (1996). World Orders Old and New, Columbia University Press.
  20. Sargut, A.S., (2001). Kültürler Arası Farklılaşma ve Yönetim. Ankara: İmge Yayınevi.
  21. Kutaniş, Rana Özen (2010). Örgüt Kültürü Ders Notları. Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
  22. Eroğlu, Feyzullah (1982). ”Türk Kültüründe Motivasyon” Atatürk Üniversitesi İ.İ.B.F. Araştırma Merkezi İşletme Dergisi. 5 (3-4).
  23. Erkal, Mustafa (1982). Sosyoloji (Toplum Bilim). Trabzon: K.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yayınları.
  24. Aycan, Z. & Kanungo, R., (2000). ”Toplumsal Kültürün Kurumsal Kültür ve İnsan Kaynakları Uygulamalarına Etkileri”, Türkiye’de Yönetim, Liderlik ve İnsan Kaynakları Uygulamaları. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
  25. Aslanoğlu, Rana (1998). Kent, Kimlik ve Küreselleşme. Bursa: Asa Yayınları.
  26. Gökbunar, Ramazan & Aylin, Gülgün Ünal (1999). Yönetimde Dinazorlaşma Sendromu ve Kamu Yönetiminde Degişim, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi. 13 (1).
  27. Matzka, Christian (2009). Austria and Turkey: Their Burden of Histories. Wien: Universität Wien.
  28. Kuhn, S. Thomas (1982). Bilimsel Devrimlerin Yapısı. İstanbul: Alan Yayıncılık